Generał brygady pilot Stanisław Skalski

Generał brygady pilot Stanisław Skalski – Stanisław Skalski urodził się 27 listopada 1915 roku w Kodymie koło Odessy jako jedyne dziecko Józefy z domu Biernat i Szymona Skalskich. Ojciec przyszłego asa lotnictwa, chemik i agronom, zarządzał tam majątkiem kniazia Trubeckiego.

 

W czasie rewolucji bolszewickiej rodzina przeniosła się do okupowanego przez Niemców Charkowa. W 1918 roku pani Skalska wraz z synem wyjechała do Polski, do Zbaraża, pan Skalski dotarł tam pięć lat później. Wkrótce cała rodzina przeniosła się do Dubna, gdzie Stanisław uczęszczał do szkoły powszechnej, a następnie do Gimnazjum Realnego im. Stanisława Konarskiego. Maturę zdał w 1933 roku i zgłosił się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie, ale nie został przyjęty ze względu na zbyt młody wiek. Następne dwa lata Skalski spędził w Warszawie, studiując na Politechnice Warszawskiej i w Wyższej Szkole Dyplomatycznej.

 

Równolegle, za namowami przyjaciela Stanisława Piątkowskiego (poległ w Bitwie o Anglię), ukończył kursy szybowcowe w Polichnie i kurs pilotażu silnikowego w ramach Przysposobienia Wojskowego w Łucku.

 

Ostatecznie w 1935 roku Generał brygady pilot Stanisław Skalski porzucił studia i ponownie zgłosił się do Dęblina. Po przyjęciu, 17 września 1935 roku zaczął służbę w wojsku, rozpoczynając od obowiązkowego przeszkolenia w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W związku ze zmianą systemu szkolenia zgłosił swój akces do Szkoły Podchorążych Lotnictwa i po zdaniu egzaminów wstępnych rozpoczął naukę 4 stycznia 1936 roku. Po ukończeniu zajęć w Dęblinie trafił na przeszkolenie myśliwskie w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu. Następnie został wysłany na staż do 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. Po promocji otrzymanej z rąk prezydenta Mościckiego 15 października 1938 roku na własną prośbę został przydzielony do III/4 Dywizjonu Myśliwskiego w Toruniu. Tam służył w 142 Eskadrze Myśliwskiej dowodzonej przez por. pil. Mirosława Leśniewskiego (poległ w 1939 r.) i latającej na myśliwcach PZL P-11c.

 

W 1939 roku dowództwo dywizjonu objął kpt. obs. pil. Florian Laskowski, który rozpoczął intensywny trening jednostki do zbliżającej się wojny. Na podstawie analizy danych wywiadu opracowywano taktykę potencjalnego przeciwnika, po czym prowadzono symulowane walki powietrzne, indywidualne i zespołowe. 30 sierpnia 1939 roku, wyprzedzając atak niemiecki, Dywizjon przeniósł się na lotnisko polowe w Markowie, co pozwoliło uniknąć strat w wyniku nalotów nieprzyjaciela w pierwszym dniu wojny.